Koe grijpt vrouw
PDF versie | Print Versie | Html Versie
Auteur: Ilse | Via Artikel Post
Gezien: 1154 |
Aantal woorden: 628 |
Datum: Thu, 28 Apr 2011 |
0 commentaar
Gegrepen door koeien, het overkwam me zomaar.
Het was gebeurd voor ik het wist. Dus ging ik op zoek naar boeken over koeien. Dat was ik zo gewend, want als paardenliefhebber had ik al hele rijen paardenboeken in mijn kast verzameld. Dat lukte bij de koe niet. Er waren maar weinig boeken en die spraken me niet aan, te professioneel. Ik was veel te romantisch om zo bekwaam naar koeien te willen kijken. Tijd om zelf een boek over koeien te schrijven?
Natuurlijk, hoefverzorging, de voordelen van zus-of-zo-stallen, koeienpijntjes en –kwaaltjes, het is allemaal belangrijk. De dames moeten een goed leven hebben tenslotte. Ai, daar had je het al. Dat goeie leven stond onder druk. De kranten repten van steeds minder koe in de wei. En ik, door de koe gegrepen, ging dat eens goed bekijken. Want nog steeds dwaalden ze rond over de fietspaden en autoweggetjes in natuurgebieden. Zoals in het het Hulkesteinsebos in de Flevoplolder.
Alhoewel?
Koe in de aanval
Ineens viel het op dat er hekken stonden langs de fietspaden en smalle autowegen. En niet veel later schoof mijn echtgenoot mij grinnikend een krantenberichtje onder de neus: “Toeristen door koe gegrepen”.
Dus toch.
Het ging over die witte koeien die tot voor kort nog het pad versperden maar nu achter een hek verbleven. Het bleken Gasconne koeien te zijn, een ras dat wit en tegelijk zwart is. Nee, ik hou niemand voor de gek. Hun vacht is wit en hun vel is zwart. Daardoor hebben ze een zwarte neus en zwarte hoefjes die in het natte gras glanzen als lakschoentjes. De punten van hun rechte witte horens zijn zwart en de ogen lijken zwoel omrand met ogenpotlood. Het blijkt een ijzersterk ras te zijn van Franse origine. Goed in staat om voor zichzelf te zorgen, dag en nacht, zomer en winter. Dat weet ik omdat ik de boswachter van het Hulkesteinsebos heb gebeld. Ik had niet het lef te vragen naar de waarheid van het bericht dat deze vriendelijk witte dames toeristen op de horens zouden hebben genomen. Waardoor dat hek verrees om hun domein.
Koe geschoten
In mijn brein speelde zich namelijk een stiekeme film af, die mij veel mooier leek dan De Waarheid. Waarin twee rasechte stadsen, een man en een vrouw, net als ik met de auto of de fiets midden in een wolk witte koeien belandden. Waarin ze toen uit- of afstappen en dame kraaiend van vertedering op met meest dichtbij zijnde kalf afstapte. Dat stond daar te dralen, lief en pluizig en met grote nieuwsgierige ogen. Mevrouw lette in haar vertedering even helemaal niet op moederkoe. Fout. Je moet de moeders juist goed in de gaten houden. Zachtaardig als koeien zijn, zo fel kunnen ze worden als ze menen dat hun jong op de korrel wordt genomen. Dus nam zij de dame op de horens, misschien wel compleet met fiets en picknickmand. Wie zal het zeggen, want ik was er immers niet bij. Heeft misschien best pijn gedaan en was zeker-weten vernederend, maar ik kan niet nalaten te grinniken. Sinds dat moment staat het voor mij vast. Ik ben gegrepen door het fenomeen KOE. Er staan er meer op de Hollandse weide en dreven dan wij bevroeden. Vijfendertig verschillende rassen heb ik geteld. Die heb ik geschoten, met mijn camera wel te verstaan. En vervolgens beschreven, speciaal voor al die anderen die verliefd zijn op de koe.
Net zo gegrepen als ik.
Over de Auteur
Ilse Hesp is auteur en fotograaf. In 'Koeboek' beschreef en fotografeerde zij de 35 koerassen die in Nederland zijn te zien; een aanrader voor iedereen die verliefd is op koeien. Daarnaast beschreef en fotografeerde zij ook de Bollenstreek in het boek 'Hof van Holland'. Beide boeken zijn uitgegeven door Diverti (www.diverti.nl). In het dagelijks leven schrijft Ilse Hesp voor magazines, sites, nieuwsbrieven en wat dies meer zij. Zij heeft een eigen site: www.ilsehesp.nl.
Gerelateerde artikelen
- deel dit artikel met anderen
Beoordeling: Nog niet beoordeeld
Login om te stemmen
Commentaar 
Geen commentaar geplaatst.
Commentaar gesloten.
