Eetprobleem bij kinderen: wanneer is een kindertherapeut nodig?
PDF versie | Print Versie | Html Versie
Auteur: Psycholoog-Jan-Schrans | Via Artikel Post
Gezien: 1993 |
Aantal woorden: 1564 |
Datum: Thu, 15 Mar 2012 |
0 commentaar
Het eetprobleem en de ouders
Ouders kennen het belang van een gezonde en gevarieerde voeding voor hun kinderen. Zij hechten dan ook veel waarde aan een gezond eetpatroon bij hun kroost. Als hun jonge kind eetproblemen vertoont, kunnen ouders hier erg bezorgd om zijn. Soms is dit terecht en is een kindertherapeut nodig.Vele pogingen om het eetprobleem op te lossen kunnen de revue passeren, de ene al geslaagder dan de andere. Het kan echter ook gebeuren dat met de aanpak van de ouders de eetproblemen bij kinderen alleen maar toenemen in proportie. Dan kan het aangewezen zijn professionele hulp in te schakelen.
Ouders als kindertherapeut
De invloed van eetproblemen bij kinderen op het gezin is niet te onderschatten. Ouders ondernemen wanhopige pogingen om hun kind te overtuigen of te dwingen goed te eten, zonder succes. Frustraties lopen op en de sfeer aan tafel gaat in dalende lijn. Het risico is dat deze negatieve sfeer zich verder zet op andere gebieden ook.Gezinsdynamiek en eetprobleem
Anderzijds is het mogelijk dat eerder ontspoorde gezinspatronen zich uiten aan tafel, als één van de vele domeinen. Dan zijn eetproblemen bij kinderen secundair aan een verstoorde gezinsdynamiek.Schuldgevoel bij de ouders en een eetprobleem
Men heeft wel eens de neiging om de schuld van de eetstoornis uitsluitend in de schoenen van de ouders te schuiven. Dit doet onrecht aan de complexiteit van de moeilijkheden. In vele gevallen zien we dat er sprake is van een verstoring in de omgangspatronen tussen ouder en kind, waarbij we niet eenvoudig een schuldige mogen aanduiden. De moeilijkheden ontstaan binnen een bepaalde relatie.
Ontwikkeling van het eetgedrag in fases
Het kan erg helpend zijn voor opvoeders om de normale ontwikkeling van eetgedrag bij kinderen te doorzien. Enkele moeilijke momenten kunnen in het licht hiervan als minder problematisch ervaren worden.We onderscheiden drie grote fasen:
- Zoogfase. De baby steunt volledig op zijn ouders om gevoed te worden. Hij kent slechts borstvoeding of flesvoeding. De baby bezit voedingsreflexen, niemand hoeft hem dus aan te leren om te drinken.
- Overgangsfase. Groenten- en fruitpapjes worden geïntroduceerd als tussenstap naar vast voedsel. Eerste kennismaking met nieuwe smaken en niet drinkbaar voedsel.
- Mee-eten. Stilaan breiden ouders het aanbod uit met wat zij zelf eten. Van het kind wordt verwacht dat het begint zelfstandig te eten en nieuwe structuren en smaken leert appreciëren.
Eetstoornis:angst voor nieuw voedsel
Deze laatste stap kan de ouders voor heel wat problemen stellen. Hun kind, dat tot dan toe alles at wat men het voorzet, wil plots geen onbekende etenswaren meer proeven. Dit eetstoornissen fenomeen staat ook wel bekend als voedselneofobie. Niet toevallig duikt het op in dezelfde periode als de scheidingsangst. Beiden zijn ingenieuze beschermingsmechanismen van de natuur.Eetproblemen natuurlijkerwijs vermijden
Als het kind één à twee jaar oud is verwerft het heel wat nieuwe vaardigheden. Zo leert het zich steeds beter verplaatsen op eigen kracht. Dit is de periode dat er voor het eerst echte afstand ontstaat tussen kind en beschermende ouders. Het jonge kind exploreert meer zelfstandig zijn omgeving, zich niet bewust van mogelijke gevaren. Hier behoedt de voedselneofobie het kind voor giftige producten.
De tafel: begin van de eetstoornissen
Niettemin een ware uitdaging aan tafel. Ouders moeten hier al hun kwaliteiten in de strijd gooien: geduld, overtuigingskracht, creativiteit, volharding… Niet altijd slagen ouders erin deze moeilijke periode goed door te komen. In een aantal gevallen ontstaan hier langer aanslepende eetstoornissen.Heel ernstige eetstoornis
Het kind kan bijvoorbeeld systematisch alle voedsel weigeren. Als deze situatie blijft aanhouden, ook nadat ouders een dag of twee niet aandringen en het kind zijn gang laten gaan, spreekt men over chronische voedselweigering. Dit houdt vanzelfsprekend ernstige gezondheidsrisico’s in voor het kind.De eetstoornis die hulp noodzaakt
Mogelijks heeft men hier te maken met een verstoord hongergevoel. Dan kan het kind de signalen van het eigen lichaam niet interpreteren als honger. Ook een ernstige slikfobie kan aan de basis liggen van voedselweigering. Vooral zeer angstige kinderen hebben het soms moeilijk met de overgang naar vast voedsel. Zeker wanneer ze zich eerder ernstig verslikten, kunnen stukjes voedsel een bron van angst vormen.
Kindertherapie
Zeker in geval van ernstige eetstoornissen is het aangewezen professionele hulpverlening in te schakelen. De kinderpsycholoog zal dan eerst en vooral willen horen hoe het zover is kunnen komen. Op welke manier ontstonden de problemen, wat is de gezinscontext en wanneer zijn de moeilijkheden gestart? Samen met de ouders wordt gezocht naar mogelijks onderliggende problemen.Concrete aanpak door de kindertherapeut
In overleg met de ouders, zal de kindertherapeut de meest geschikte interventie uitzoeken. De therapeut kan kiezen voor alle mogelijke combinaties uit volgende werkwijzen:- Ouderbegeleiding. Deze aanpak focust op hoe de ouders de moeilijkheden aan tafel aanpakken, en wil tevens het zelfvertrouwen van de ouders in hun opvoedkundig handelen herstellen.
- Kindertherapie met oog op herstel van de relatie. Als de positieve band tussen ouders en kind te zeer geschonden is op het moment dat hulp ingeschakeld wordt, kan de therapeut zich eerst hierop concentreren.
- Kindertherapie. De angsten of andere psychische problemen van het kind zelf worden leidraad van therapie met het kind.
Over de Auteur
Ruth Six is kindertherapeut in de psychologenpraktijk JoVo te Kruishoutem, in de buurt van Oudenaarde, Deinze en Waregem. Zij behandelt diverse psychologische problemen van kinderen waaronder kinderen met een eetprobleem, concentratieproblemen en depressie.
Gerelateerde artikelen
- deel dit artikel met anderen
Beoordeling: Nog niet beoordeeld
Login om te stemmen
Commentaar 
Geen commentaar geplaatst.
Commentaar toevoegen
Je hebt geen toestemming om commentaar te geven. Als je inlogt dan mag je misschien wel commentaar toevoegen.
