De evaluatie van onze ogen
PDF versie | Print Versie | Html Versie
Auteur: Sjaak van Leers | Via Artikel Post
Gezien: 969 |
Aantal woorden: 2121 |
Datum: Wed, 3 Apr 2019 |
0 commentaar
Volgens wetenschappelijke onderzoeken zouden in 2050 de helft van Nederland een bril dragen of lenzen. Het oog is steeds meer gewend om alleen op korte afstand te kijken. Dit heeft ertoe geleid dat mensen steeds vaker een optisch hulpmiddel nodig hebben voor ver weg. Dit noemt men bijziendheid. Deze ontwikkelingen zetten zich ook voort in de evaluatie van de mens. Ga maar eens na, hoeveel mensen in je ogen ken je inmiddels die ook een bril of lenzen dragen. Dat zijn er nogal wat waarschijnlijk. Vaak hebben de ouders van deze mensen ook een bril of lenzen. Dit zegt iets over de erfelijke overdracht. Want de genen die verantwoordelijkheid zijn voor de oogafwijkingen worden dus ook doorgegeven. Deze overdracht is echter een gedeelte van het bijziendheid probleem. Een probleem inderdaad want bijziendheid kan uiteindelijk zelfs leiden tot blindheid.
Ogen passen zich aan de behoefte van de mens. In het verleden waren we jager en moeten grote stukken terrein zoals de Savanne kunnen overzien om onze eten binnen te halen. Tegenwoordig is dat jachtinstinct niet echt meer nodig en speelt ons leven zich veel dichter op onze neus af. Tegenwoordig bieden we veel meer een zittend kantoor leven, achter beeldschermen. Twee factoren die al snel leiden tot myopia, ofwel bijziendheid. Het kijken op de beeldschermen zorgt ervoor dat onze ogen de focus gaan leggen op de korte afstand waardoor we minder goed zicht krijgen in de verte. Dit lijkt de voornaamste reden naast de genetische overdracht maar dat is het niet. Uit onderzoek blijkt namelijk ook dat binnen zitten ook heel slecht is voor de ogen.
Het kantoorleven zelf heeft dus ook een funeste uitwerking en zorgt voor een heuse myopia boom. Waar dit uit blijkt. Uit recent onderzoek zijn er peilingen gedaan onder twintigers die bijziendheid. Europa is de helft van de twintigers bijziend, het getal wat wij als Nederlanders ook zullen gaan halen voor 2050. In Oost-Azië is er zelfs 90% al bijziend in de grote steden. Een ongelofelijk getal. Veel werk die daar gedaan wordt gebeurd in kantoren (en achter een scherm). En ook al voor een langere intensievere tijd als in Nederland. Door dit soort vergelijkingen is aan het licht gekomen dat binnen werken niet goed is voor de ogen.
De gevaren van bijziendheid
Het grote risico van een grote minsterkte is het loslaten van het netvlies zo waarschuwt Caroline Klaver hoogleraar epidemiologie en genetica van oogziekten bij het Erasmus.. De hoogleraar deed uitgebreide onderzoeken naar myopia en ontving hiervoor diverse prijzen. En een op de drie hoog bijzienden - zoals mensen met een hoge minsterkte worden genoemd - wordt slechtziend aan beide ogen, met uiteindelijk een zicht van minder 30 procent”, zegt ze. Zo worden de bijzienden van nu de blinden van morgen. Geen rooskleurig toekomstbeeld dus.
Om dit sombere toekomstbeeld tegen te werken is de hoogleraar die tevens ook oogarts is in 2005 een project gestart met een groep van 100 kinderen in Rotterdam. Hiermee is Klaver de eerste in Nederland en Europa het probleem zo serieus aanpakt. We moeten het probleem in een vroeg stadium van een mensenleven aanpakken want voorkomen is immers beter dan genezen. Een belangrijke andere bijkomstigheid is hierbij ook dat bijziendheid op oudere leeftijd nog maar lastig is op te lossen. Met de jonge ogen is nog correcte mogelijk. En de oplossing voor het gezond houden van het oog zijn ook niet al te moeilijk. Kinderen moeten vooral veel naar buiten en voor minimaal twee uur. Ze geven dan de ogen niet alleen een gezond klimaat, nee ze zullen ook de ogen op een andere manier gaan gebruiken omdat de afstanden buiten anders liggen. Het oog zal meer gedwongen worden om ver weg en dichtbij te kijken. Wanneer kinderen toch bijziend worden dan is een kunnen we beter oogdruppels of ze lenzen inzetten aldus de arts. Voor dit langdurige project doet Klaver trouwens een groot beroep op het bevolkingsonderzoek van Rotterdam, die beter bekend staat als ERGO- en Generation R-studies
Myopie, een lang oog
Een lang oog is het volgende, Klaver wijst naar het hoornvlies aan de voorkant in het oog en het netvlies in de achterkant. De afstand tussen het midden van het hoornvlie en het netvlies noemen we de aslengte. Wanneer het oog mooi rond is komen de lichtstralen precies in het midden van het netvlies , het brandpunt genoemd. Maar bij bijziende mensen is het oog door een vergroeiing aan de achterkant er uit komen te zien als liggende worst, dat noemen we een lang oog. Het oog is als het ware platter.
De aslengte is bij een rond oog 23,5 millimeter maar bij een lang oog met een sterkte van -6 is deze 26 millimeter. Het brandpunt die normaal op het netvlies valt nu door de langere afstand verkeerd en dus voor het netvlies. Hierdoor ontstaat dus het onscherpe beeld. Door een mini glas (zoals een lens of bril) aan de voorkant van het oog te plaatsen corrigeren we dit brandpunt weer verder naar achteren, op het netvlies. Hierdoor krijg je weer een scherp beeld.
Genetische aanleg of de invloed van omgeving?
Beide factoren spelen zeker een rol. Iedereen heeft genen die bepalen waar het brandpunt komt . Dit is naar voren gekomen uit een onderzoek waarin 188 genetische factoren zijn gevonden. Om eerlijk te zijn wisten we dit vroeger eigenlijk al, toen zeiden we al dat er brilletjes in de familie liepen. Toch is onze lifestyle de afgelopen twintig jaar wel behoorlijk veranderd met name door meer kantoor/computer werk en de smartphones. Ook in de tijd voor de computers waren er al veel hoogopgeleiden die een bril droegen doordat ze veel boeken lazen. Dus kinderen van hoogopgeleide ouders hebben wel meer kans op bijziendheid. Het probleem zit hem dus vooral in het dichtbij kijken ansich, niet waarnaar je precies kijkt. Dat zit namelijk als volgt. Normaal moet een oog accommoderen om voorwerpen van dichtbij dichtbij goed op het netvlies te projecteren.
De dwang van het oog om dit beeld scherp te krijgen zeker wanneer je een sterke min-lens voor het oog plaatst is dat het oog dan naar het brandpunt wil toegroeien. Het gaat dus zelf dus de as verlengen waardoor een lang oog ontstaat. Het optisch systeem is dus heel plastisch. Deze vorm van vergroeien komt vaak pas voort als men te lang en teveel dichtbij kijkt. Te weinig licht helpt hier ook zeker niet bij. Het oog gaat dit doen om de te lange inspanning van het accommoderen op te heffen.
Waarom is het lezen in het donker dan zo slecht?
Wanneer er veel licht het oog binnenkomt zorgt dit ervoor dat er een stofje vrij komt dopamine De dopamine zorgt voor een remming in de groei van de eerder genoemde aslengte. Buiten is er zo'n 15000 lux waarde aan licht. Binnen gemiddeld maar 500 lux. Als je in het donker leest of bij een nachtlampje dan reduceer je die aantal lux naar maar 50. Veel te weinig om dopamine aan te maken dus. Kinderen moeten naar buiten dus, om beweging en medicijnen te halen. Op scholen moeten meer kinderen naar buiten. In China doen ze het al en daar daalt het aantal bijziende kinderen behoorlijk.
Wat zijn de risico's als we hier niks aan doen?
Mensen met sterkte -6 - zeker volwassenen - kunnen later ernstige oogafwijkingen krijgen. Dit kan dus zelfs leiden tot blindheid. Dit komt door de overbelasting van de ogen. De trekkrachten op het netvlies zijn te groot en zorgen voor beschadiging van het bindweefsel en de zenuwen. Hierdoor ontstaan kale plekken in het netvlies zo waarschuwt Klaver, of er ontstaat een zwarte vlek in het gezichtsveld. Het kan nog erger, ook het netvlies kan loslaten. Dit zijn natuurlijk wel de uiterste gevallen zo stelt ze ons gerust, Macula degeneratie komt over het algemeen het meeste voor. Toch moeten we ten allen tijde zien te voorkomen dat bijziende kinderen hoog bijziend worden.
Over de Auteur
Online marketeer Sjaak van Leers, schrijft artikelen met een journalistieke inslag.
Gerelateerde artikelen
- deel dit artikel met anderen
Beoordeling: Nog niet beoordeeld
Login om te stemmen